Blonde Redhead is een indierockband uit New York City die in 1993 werd opgericht. De band bestaat uit Kazu Makino (zang/toetsen/gitaar) en de tweeling Simone (drums/toetsen) en Amedeo Pace (gitaar/bas/toetsen/zang). Ze begonnen hun carrière in de underground indiescene en werden aanvankelijk getekend bij het label Smells Like, dat werd gerund door Steve Shelley, de drummer van Sonic Youth. Vervolgens brachten ze albums uit bij labels als Touch & Go en 4AD, waarbij hun muzikale stijl evolueerde van hoekige indierock naar kosmopolitische art pop.

Blonde Redhead heeft altijd gestreefd naar groei en evolutie, waardoor ze relevant zijn gebleven gedurende hun hele carrière. Enkele hoogtepunten uit hun discografie zijn onder andere de albums "Fake Can Be Just As Good" (1997), "Melody of Certain Damaged Lemons" (2000), "Misery Is a Butterfly" (2004) en "23" (2007). Hun vorige album, "Barragán", dateert uit 2014.

In hun dertigste jaar als band brengt Blonde Redhead hun tiende album uit, genaamd "Sit Down for Dinner" (29 september via het label Section1). 

Dit album verkent thema's als onzekerheid, familie en de vluchtige aard van het leven. De muziek op het album bestaat uit ingetogen maar krachtige melodieën, waarbij de teksten de uitdagingen van volwassenheid belichten, zoals communicatiestoornissen, zelfexpressie en het vasthouden aan dromen. Het album is geschreven en opgenomen over een periode van vijf jaar, waarbij de band verschillende locaties heeft gebruikt, waaronder New York City, upstate New York, Milaan en Toscane.

Voor "Sit Down for Dinner" wilde de band een optimistisch album maken waarbij de samenwerkingsdynamiek centraal stond. Ze lieten zich inspireren door Braziliaanse experimentele muziek en hebben verschillende muzikale benaderingen gebruikt, waaronder een bluesy vocale stijl en het gebruik van kinderstemmen.